..::MENU::..
Newsy
Historia Klubu
Zasady gry
ABC kibica
TEAM
Galeria
Tabele wyników
Nasi sponsorzy
Kontakt
Księga gości
..::LINKI::..
Polski Związek Rugby
Brygada Bałuty Łódz
Czeski Zwiazek Rugby
Arka Gdynia
Ks Budowlani Lublin
Ks Budowlani Łódz
Lechia Gdańsk
Mks Ogniwo Sopot
Ks Posnania Poznań
Juvenia Kraków
Ka AZS Awfis Gdańsk
Bialo-czarni Nowy Sacz
UKS Alfa Bydgoszcz
www.foto.rugby.pl
www.rugby.info.pl
|
CO KAŻDY KIBIC WIEDZIEĆ POWINIEN ...
* Choć odmian tej gry jest kilka zdecydowanie największy zasięg mają "15" i
"7". * W pierwszej z nich drużyna liczy 15 graczy podzielonych na dwie
formacje: młyna i ataku. W siódemki grają oczywiście zespoły złożone z 7
zawodników: 3 w młynie i 4 w ataku. * Czas gry w rywalizacji seniorów wynosi
dwa razy po 40 minut z pięciominutową przerwą, podczas której zawodnicy
zazwyczaj nie opuszczają placu gry. Zespoły siedmioosobowe grają w turniejach
gdzie czas gry wynosi 2x7 lub 2x10 minut. * Mecze rozgrywa się na boisku
trawiastym o wymiarach maksymalnych 100 x 70 m., a za bramkami znajdują się pola
punktowe. * Bramka o szerokości 5,6 m. ma kształt litery H. Poprzeczka
zawieszona jest na wys. 3 m., a minimalna wysokość słupów to 3,4 m. * Piłka o
tradycyjnym owalnym kształcie w zależności od wielkości oznaczona jest numerami
5, 4 lub 3 (dla najmłodszych). * Zawodnicy ubrani są w koszulki, spodenki,
skarpety, buty. Nie wolno posiadać twardych ochraniaczy ani innych
niebezpiecznych elementów wyposażenia. * W trakcie spotkania możliwe jest
dokonanie maksymalnie 7 zmian w rywalizacji "15" i 3 w meczach "7". *
Zdobywanie punktów. Największą radością dla kibiców rugby jest zawodnik biegnący
z piłką i kładący ją na polu punktowym przeciwnika, gdyż istotą tej dyscypliny
jest tak wymanewrować rywali, aby móc dostać się z piłką na ich pole. Za taką
udaną akcję drużyna zdobywa 5 punktów. Po każdym udanym przyłożeniu przysługuje
próba podwyższenia, czyli kopu na bramkę z linii prostopadłej do miejsca
zdobycia punktów z dowolnej odległości. Jeżeli piłka przeleci w dowolnej
wysokości nad poprzeczką, ale między słupkami bramki, zespół uzyskuje dodatkowe
2 punkty. Po udanej akcji, czyli przyłożeniu i skutecznym kopie, można zdobyć 7
punktów. Oczywiście po niecelnym podwyższeniu, pozostaje 5 punktów za
zaniesienie piłki na pole punktowe przeciwnika. Karnego w rugby można podyktować
na całym boisku. Są bardzo różne sposoby jego rozegrania. Jednym z nich jest kop
piłki na bramkę. Jeżeli drużyna zdecyduje się na takie rozwiązanie, kapitan
zgłasza próbę sędziemu głównemu, a ten nakazuje stanąć za słupkami bramki
arbitrom bocznym, żeby mogli ocenić jej skuteczność. Chorągiewki w górze
oznaczają próbę udaną i zdobycie 3 punktów (oczywiście jeśli piłka przeleci w
dowolnej wysokości nad poprzeczką i między słupkami). Oba kopy, karny i
podwyższenie, wykonuje się piłką ustawioną na ziemi lub z drop-goala, czyli
inaczej mówiąc "z kozła" (zawodnik opuszcza piłkę i w momencie jej kontaktu z
ziemią kopie ją). Także z drop-goala można zdobyć 3 punkty w czasie gry. Jest
jeszcze jeden sposób zdobycia punktów, dość rzadko występujący na boiskach, tzw.
karne przyłożenie. Jeżeli sędzia uzna, że przyłożenie zostałoby zdobyte, gdyby
nie faul obrońców, przyznaje 5 punktów i nakazuje podwyższenie na wprost bramki.
* W rugby nie ma punktów samobójczych. Zawodnik może przyłożyć piłkę na
własnym polu i drużyna przeciwna nie uzyska za to punktów. Może to nastąpić w
dwóch sytuacjach. Pierwszej, kiedy grający sam wprowadzi piłkę na własne pole
punktowe. Wówczas sędzia podyktuje młyn z wrzutem piłki dla drużyny przeciwnej
na 5 metrze od pola. Drugiej, kiedy piłkę wprowadzi (ale nie przyłoży) zespół
przeciwny, rozpoczęcie gry nastąpi wykopem z drop-goala z 22 metrów. * Kop w
aut w większości sytuacji jest zagrywką taktyczną. Służy przesunięciu gry jak
najdalej od własnego pola punktowego. Jeżeli kop nastąpi ze strefy obronnej (od
linii końcowej pola punktowego do linii 22 metrów), wrzut do autu będzie
wykonany w miejscu wyjścia piłki w aut. Natomiast, gdy piłka opuści boisko
bezpośrednio po kopie, spoza linii 22 metrów, gra zostanie wznowiona wrzutem do
autu na wysokości wykonania kopu lub jeśli piłka "po drodze" odbije się od
ziemi, aut będzie w miejscu wyjścia piłki poza boisko. * Zagrywka autowa
bardzo różni się od podobnych w innych grach zespołowych. Wrzut wykonuje
drużyna, która nie spowodowała opuszczenia boiska przez piłkę, poza jednym
wyjątkiem - w przypadku wykonania rzutu karnego poprzez kop w aut. W takiej
sytuacji grę wznawia zespół egzekwujący w ten sposób karnego. Piłka powinna być
wrzucona w środek korytarza utworzonego przez dwa rzędy zawodników obydwu
drużyn, ustawionych 1 metr od siebie, zza linii bocznej boiska i musi ona
przebyć dystans 5 metrów mijając linię oznaczającą taką odległość od autu. W
zagrywce autowej bierze udział najczęściej po 8 zawodników, chociaż przepisy
dopuszczają mniejszą liczbę graczy. Wszyscy pozostali, nie biorący udziału w
aucie, muszą znajdować się w odległości 10 metrów w kierunku własnego pola
punktowego. * Rugby jest grą kontaktową i wolno zatrzymywać przeciwnika z
piłką, jednak atak na zawodnika bez piłki jest niedozwolony. Nie wolno
podstawiać nóg, łapać za głowę i szyję, uderzać, gryźć, szczypać itp. Wolno
natomiast chwytać rywala (z piłką) za nogi, koszulkę, spodenki powodując jego
upadek. Takie zagranie nazywa się szarżą i jest bardzo ważnym elementem
technicznym tej gry. Jest też obrona przed szarżą, w żargonie rugbistów zwana
"blachą". Wolno odepchnąć rywala, próbującego zatrzymać biegnącego z piłką, ręką
lekko ugiętą w łokciu i otwartą dłonią. Nie wolno uderzać, bronić się pięścią.
Jest to surowo karane. * Gracz, który upadnie na ziemię z piłką, musi
natychmiast z nią wstać lub puścić ją, umożliwiając zagranie innym. *
Wspominaliśmy już o rzucie karnym - o jednym ze sposobów jego rozegrania - i o
tym, że może być podyktowany w każdym punkcie boiska. Najczęściej jest dyktowany
za grę na spalonym (będzie o tym później), grę faul, za nie sportowe zachowanie,
niedozwoloną grę na ziemi. Sędzia w momencie podyktowania karnego, podnosi rękę
do góry i staje twarzą do drużyny, która nie popełniła przewinienia. * Karą
za mniejsze wykroczenia i popełnione błędy jest rzut wolny. Główna różnica
polega na tym, że z wolnego nie wolno kopać na bramkę, bezpośrednio w aut (za
wyjątkiem pola 22 metrów). Sędzia sygnalizuje tę karę przez uniesioną do góry
rękę ugiętą w łokciu. * W momencie wykonywania wolnego lub karnego drużyna
przeciwna musi znajdować się 10 metrów od punktu rozpoczęcia gry, lub starać się
wycofać na nakazaną odległość. * Najtrudniejszym przepisem w rugby jest
interpretacja spalonego. Generalnie można powiedzieć, że linią spalonego jest
linia piłki i wzięcie udziału w grze znajdując się przed nią jest w większości
przypadków zabronione. Jeżeli po kopie zawodnik znajdujący się przed kopiącym
wybiegnie w kierunku piłki, naruszy przepis o spalonym i sędzia podyktuje
karnego. Do piłki może biec tylko kopiący, lub zawodnik, który wystartował zza
niego. * Rugby jest grą kontaktową i często dochodzi do bezpośredniej walki o
piłkę kilku graczy z obu drużyn. Jeżeli piłka jest w górze (nie dotyka ziemi),
mamy do czynienia z tzw. "maulem", natomiast jeśli piłka znajduje się na ziemi
to z "młynem otwartym" lub inaczej "ruckiem"(wymowa polska - rak). Oba te
elementy nazywamy przegrupowaniami i zawodnicy nie biorący w nich udziału muszą
znajdować się za nogami ostatniego z własnej drużyny. Stanie w pasie
przegrupowania i ewentualne zagranie z tej pozycji jest karane rzutem karnym.
Nie wolno także wziąć udziału w walce o piłkę od strony przeciwnika. Jest to
najprostsza forma wyjaśnienia tego bardzo trudnego przepisu. * Młyn zwarty
jest stałym fragmentem gry, najczęściej dyktowanym za podanie do przodu, które w
rugby jest zabronione. Również w momencie, kiedy nie ma możliwości opuszczenia
przegrupowania przez piłkę, sędzia dyktuje młyn zwarty. Piłka powinna być
wprowadzona (wrzucona) do niego w środek korytarza utworzonego przez nogi
zawodników pierwszych linii i nie wolno zagrywać jej ręką aż do momentu
zakończenia zagrywki. * Rozpoczęcie meczu, jak i drugiej połowy odbywa się
wykopem piłki ze środka boiska. Zawodnicy drużyny rozpoczynającej muszą
znajdować się za piłką i nie wolno im przekroczyć linii środkowej zanim nie
nastąpi wykop. Natomiast przeciwnicy oczekują na piłkę za linią oddaloną od
środkowej o 10 metrów. Także po każdych straconych punktach, wznawia się grę ze
środka placu gry. Jeżeli piłka kopnięta ze środka bezpośrednio wyjdzie w aut, to
drużyna przeciwna ma tzw. "trójwybór", czyli może wybrać powtórzenie
rozpoczęcia, aut na wysokości środka boiska lub młyn zwarty ze swoim wrzutem,
także na środku boiska. Jeżeli piłka nie przekroczy l0 metrów, to rywal wybiera
powtórzenie kopu lub młyn zwarty ze swoim wrzutem ponownie na środku. Podobne
zasady obowiązują przy wykopie obronnym z 22 metrów. Jeżeli partnerzy
wykonującego rozpoczęcie przekroczą linię przed piłką, sędzia zarządzi młyn na
linii 22 metrów, z wprowadzeniem piłki przez drużynę przeciwną. DLACZEGO
RUGBY? - OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA DYSCYPLINY * Na tle innych gier sportowych
rugby wyróżnia to, że dozwolona jest zarówno gra rękami jak i nogami, przez co
jest dyscypliną bardzo wszechstronnie rozwijającą organizm sportowca. Biegi,
skoki, mocowania, podania i chwyty, kopanie piłki - to elementy wchodzące w
skład jednej gry. O rugbiście mówi się, że jest "skończonym" atletą - powinien
posiadać szybkość sprintera, siłę zapaśnika, zwinność judoki, wytrzymałość
długodystansowca. Jest także grą podnoszącą na wysoki poziom cechy wolicjonalne:
odwagę, ambicję, wolę walki, uczy odporności i wytrwałości oraz "fair play"
czyli szanowania rywala. * Zawodnicy posiadają koszulki z numerami od l do
15. Każdy numer odpowiada pozycji, na której występuje dany gracz. Od 1 do 8 to
gracze formacji młyna podzieleni na trzy linie. Jedynka, dwójka, trójka tworzą
pierwszą linię. Lewy filar oznaczony numerem 1, jest zazwyczaj rugbistą dość
wysokim (około 180 cm), ważący 100 kg i powyżej, spełniający bardzo ważną rolę
szczególnie w młynie dyktowanym (zwartym). Jest najwyższym w pierwszej linii, ma
to znaczenie przy wrzucie piłki do młyna. Korytarz, czyli odstęp między dwiema
przeciwnymi pierwszymi liniami, powinien być na tyle duży, żeby można było bez
kłopotu wprowadzić piłkę. Młynarz, numer 2, jest najczęściej niższy od filarów.
Po wrzucie piłki w środek korytarza, "zagrzebuje", czyli przesuwa piłkę nogą w
kierunku swoich kolegów. Najczęściej wrzuca piłkę do autu ( chociaż przepis tego
nie nakazuje). Trzecim zawodnikiem pierwszej linii jest prawy filar oznaczony
numerem 3. Jest on przeważnie o kilka centymetrów niższy od lewego filara i
nieznacznie wyższy od młynarza. "Trójka" musi sprostać bezpośrednio aż dwóm
przeciwnikom w młynie zwartym, stąd też jest to bardzo często najsilniejszy
gracz w drużynie. Cała pierwsza linia jest "związana" ze sobą, zawodnicy mocno
trzymają się za koszulki i spodenki. Numery 4 i 5 oznaczają drugą linię
zawodników zwaną wspieraczami. Z reguły są najwyżsi w drużynie (około 2 metrów).
Na nich spoczywa odpowiedzialność za walkę o piłkę w powietrzu, tak w aucie jak
i po kopach z 22 metrów i środka boiska. W młynie zwartym mają za zadanie pchać
partnerów z pierwszej linii, "wiążą" się ze sobą (łapiąc za koszulki), wkładają
głowy między biodra filara i młynarza a drugą ręką (zewnętrzną - bowiem
wewnętrzną są związani ze sobą), chwytając między nogami filara za jego koszulkę
i spodenki. W ten sposób są przygotowani do podjęcia walki o wygranie młyna.
Zawodnicy od numeru 1 do 5 tworzą tak zwaną pierwszą piątkę młyna, na której
spoczywa najwięcej zadań o charakterze siłowym. Formację młyna uzupełnia
trzech zawodników trzeciej linii, oznaczonych numerami 6, 7, 8. Dwaj pierwsi (6
i 7) to lewoskrzydłowy i prawoskrzydłowy młyna, zwani popularnie "rwaczami".
Numer 8 - to wiązacz. Zawodnicy trzeciej linii mimo dobrych warunków fizycznych,
mają zadania o przewadze wytrzymałościowej nad siłowymi (w przeciwieństwie do
pierwszej piątki). Powinni posiadać najlepszą wytrzymałość biegową wśród
"młynarzy", przebiegają bowiem najwięcej kilometrów w trakcie zawodów,
spełniając zadania zarówno ofensywne jak i obronne. Numerami od 9 do 15
oznaczeni są zawodnicy ataku. Dziewiątka jest łącznikiem młyna - najczęściej to
najniższy i najlżejszy gracz w drużynie. Wielokrotnie jego wzrost nie przekracza
170 cm, a ciężar ciała 75 kg. Porównując warunki fizyczne drugiej linii i
łącznika młyna można stwierdzić, że w rugby jest miejsce dla każdego - rosłego i
niższego, ciężkiego i lżejszego, silniejszego i słabszego, szybkiego i trochę
wolniejszego. Rugby pozwala się wyżyć chłopcom o różnorodnych warunkach
fizycznych i temperamentach. Charakteryzując łącznika młyna - zawodnik ten
powinien być "mózgiem" drużyny. Musi umieć podjąć właściwą decyzję mającą na
celu dobro całego zespołu. Jest tym, który "rządzi" na boisku, przede wszystkim
zawodnikami młyna. Powinien umieć zmusić swoich kolegów do realizacji założeń
taktycznych i jego poleceń. To on wprowadza piłkę do młyna zwartego i
najczęściej podaje po wygranej zagrywce. Stara się też wybrać piłkę po
przegrupowaniach, podejmuje decyzje o wyborze rozwiązań taktycznych. Wreszcie,
to on przebiega na boisku podczas meczu najwięcej kilometrów, z czego dużą część
sprintem. Łącznik młyna jest tym, który rządzi i dyryguje "młynarzami",
natomiast takim zawodnikiem w ataku jest łącznik ataku, oznaczony numerem 10.
Powinien umieć doskonale "posługiwać" się nogą i podobnie jak obrońca kopnąć
piłkę najdalej i najcelniej. Podejmuje decyzje o taktycznym przesunięciu gry
kopem od swojego pola punktowego lub rozpoczęciu gry ręką, czyli zainicjowaniu
akcji ofensywnych drużyny. Środkowi oznaczeni numerami 12 i 13 są sprawni,
"wybiegani" i bardzo często "przez nich" przechodzą akcje ofensywne ataku.
Numery 11 i 14 to skrzydłowi ataku. Powinni być najszybszymi zawodnikami na
boisku i zdobywać najwięcej przyłożeń. Wielokrotnie potrafią przebiec 100 metrów
w granicach 11 sekund i są bardzo trudni do zatrzymania przez przeciwników. W
rugby nie ma bramkarzy, ale jest obrońca z numerem 15 na koszulce. On także
powinien umieć kopnąć piłkę daleko i celnie, szczególnie w sytuacjach obronnych.
Obrońca i łącznik ataku najczęściej podczas meczu grają nogą. * Nieco inne
cechy decydują o przydatności zawodnika do odmiany siedmioosobowej, w której
jeszcze większego znaczenia nabierają szybkość i umiejętność operowania piłką.
Mniejsza ilość stałych fragmentów gry i uproszczone w stosunku do "15" przepisy
gry sprawiają ponadto, że odmiana ta stanowi doskonałą okazję do zapoznania się
z rugby. Oczywistym jest także, że istnieją wybitni specjaliści tej odmiany gry,
jednak zarówno w Polsce jak i na świecie większość graczy podejmuje rywalizację
w obu jej odmianach. * Coraz częściej w rugby grają kobiety i dziewczęta.
Także w Polsce pojawiły się chętne do podjęcia treningów w tej długo uznawanej
za typowo męską dyscyplinie sportu. W odmianie siedmioosobowej od kilku lat
rozgrywane są już Mistrzostwa Kraju, a w poprzednim roku dziewczyny
zainaugurowały występy na arenie europejskiej.
Tekst i grafika pochodzi ze strony www.pzrugby.pl
|